Maalstenen .
Om meel te maken maalden de Romeinen graan fijn met maalstenen. Meestal gebeurde dit met twee grote ronde stenen op elkaar. Het graan werd in het gat in het midden gegoten, zodat het tussen de beide stenen fijngemalen werd. Maalstenen zijn er in allerlei formaten. . Maalstenen zijn uit een vulkanische steensoort vervaardigd. Als de stenen worden rondgedraaid, slijten ze af. Door de luchtbelletjes in de steen blijft het oppervlak steeds ruw, zodat het malen goed blijft gaan. Aan de maalsteen is een ijzeren handvat bevestigd om hem rond te draaien.
Dakpannen
Een Romeinse dakpan is gebakken uit rode klei. Eerst gebruikte men platte, over elkaar vallende platen, met aan de onderkant een ribbel waarmee ze op het dak vastlagen. Later werd de lange zijwanden van de plaat (tegula) omhoog gebogen. Als twee dakpannen tegen elkaar aan werden gelegd, werd met een halfronde pan (imbrex) de verbinding waterdicht gemaakt.
De meeste legionairs werden opgeleid in een bepaald vak. Zo waren er heel wat legionairs (soldaten) die dakpannen maakten. Ze drukten er het stempel van hun legioen in. Daardoor kunnen we nu nog weten welk legioen aan welk bouwwerk de pannen heeft geleverd.
In bepaalde delen van het Romeinse rijk werden de dakpannen in de zon gedroogd. De dakpannen werden dan in de lente of herfst gemaakt, zodat ze goed konden drogen.Wanneer de dakpannen lagen te drogen, gebeurde het wel dat een mens of dier (per ongeluk) op de nog natte tegel stapte.Op deze manier werd er een afdruk van een voet of pootje achtergelaten op de dakpan. Er zijn verschillende dakpanresten gevonden met dieren- en/of mensensporen. De pannen werden, uit de vorm gekomen, in de openlucht te drogen gelegd tot ze “leerhard” waren. Als ze leerhard waren, kon je ze hanteren en in de oven stapelen, waarna ze gebakken werden.
De meeste legionairs werden opgeleid in een bepaald vak. Zo waren er heel wat legionairs (soldaten) die dakpannen maakten. Ze drukten er het stempel van hun legioen in. Daardoor kunnen we nu nog weten welk legioen aan welk bouwwerk de pannen heeft geleverd.
In bepaalde delen van het Romeinse rijk werden de dakpannen in de zon gedroogd. De dakpannen werden dan in de lente of herfst gemaakt, zodat ze goed konden drogen.Wanneer de dakpannen lagen te drogen, gebeurde het wel dat een mens of dier (per ongeluk) op de nog natte tegel stapte.Op deze manier werd er een afdruk van een voet of pootje achtergelaten op de dakpan. Er zijn verschillende dakpanresten gevonden met dieren- en/of mensensporen. De pannen werden, uit de vorm gekomen, in de openlucht te drogen gelegd tot ze “leerhard” waren. Als ze leerhard waren, kon je ze hanteren en in de oven stapelen, waarna ze gebakken werden.