Grijs gebakken aardewerk (reducerend gebakken aardewerk) uit
Reducerend gebakken aardewerk is gevormd uit een jonge tertiaire ijzerhoudende klei. Tijdens het bakproces werd de zuurstoftoevoer afgesloten: dit noemt men reducerend bakken. Het oppervlak werd soms gesmoord. Dit betekent dat er jong hout en groene bladeren in het vuur werd geworpen op het einde van het bakproces. Dit veroorzaakt een dikke zwarte rook die neersloeg op het oppervlak van de pot De koolstofdeeltjes uit deze roetneerslag kwamen dan in de poriën terecht zodat de porositeit kon worden teruggedrongen. Dit procedé veroorzaakt een gelaagde breuk. Het oppervlak is zwart van kleur terwijl de kern van de scherf grijs is Gedurende de 13de en begin 14de eeuw was er nog een overwicht aan grijsbakkend aardewerk. Deze soort omvatte vooral ronde kookpotten met halsinsnoering en lensbodem, voorraadpotten, kannen en kruiken met cilindervormige hals en kommen. Later in de volle 14de eeuw werden de kommen breder en werd de breedgeschouderde waterkruik geïntroduceerd. Geleidelijk aan werd de lensbodem bij deze vormen gecombineerd met drie tot vier standvinnen of een standring. |
Terwijl er rond 1300 ongeveer evenveel rood- als grijsbakkend aardewerk , het grijze aardewerk werd vanaf 1400 voorbijgestoken door het roodbakkende aardewerk. Algemeen gezien zal het grijsbakkende aardewerk volledig verdwenen zijn tegen het begin van de 16de eeuw terwijl het iets langer zal voortleven in het Hertogdom Brabant..