Broeders Ludovicus en Rafaël van Fossombrone
Broeders Ludovicus en Rafaël van Fossombrone, stichters v.d. minderbroeders v.h.kluizenaarsleven.
Met pauselijke goedkeuring betrokken zij in mei 1526 de kluizenarij San Cristoforo bij Camerino.
Ludovicus van Fossombrone, stichter van de minderbroeders van het kluizenaarsleven, en zijn broer Rafael hadden gevraagd in een arm en afgelegen huis te mogen leven samen met andere broeders om de regel zuiver en trouw te onderhouden. Dat verlangen werd door velen gedeeld en dit verontrustte de provinciaal. De overste weigerde en besliste dat iedereen desnoods met geweld naar het klooster teruggebracht moest worden.
Uit verontwaardiging over de gevangenzetting van Matteo, verlieten de broers Fossombrone ook het klooster en vroegen om bescherming aan de Camalduenzen in het dorp Cingoli.(1526). Door voorspraak van de hertogin van Camerino, Catarina Cibo, kwam Matteo vrij. De broers Fossombrone bezochten Matteo die hen vertelde dat het verlof dat hij gekregen had van de paus, alleen voor hem zelf gold. Dus togen ook zij naar Rome.Met pauselijke goedkeuring betrokken zij in mei 1526 de kluizenarij San Cristoforo bij Camerino.
Broeders zochten contact met Ludovicus. Zij konden hem overtuigen een hervorming op gang te brengen. Ludovicus en Rafael richtten, door bemiddeling van Catharina Cibo een verzoekschrift aan haar oom paus Clemens VII. Na lang aarzelen vaardigde de paus op 3 juli 1528 de bulle Religionis Zelus uit. Deze gaf de nieuwe broederschap het juridisch bestaan. De kapucijnenorde was geboren. De bulle bevatte volgende punten: verlof om een kluizenaarsleven te leiden en nieuwe leden aan te nemen, de regel van Franciscus te onderhouden, een baard te dragen en een pij met spitse puntige kap en om voor het volk te preken
Toen de eerste broeders in Camerino gingen preken in 1534, werden ze "Scapuccini" genoemd. Wat geuzennaam was, werd de officiële naam: de minderbroeders kapucijnen, cappuccini.
De Kapucijnen-broeders waren hard , sober, streng en dichtbij de mensen geleefd, als beschermers van zondaren en brachten God dichterbij de mensen, juist door deze leefstijl haden ze niets te verliezen , net als veel andere mensen.
Ondanks alle activiteiten vergaten ze nooit de contemplatie, de gestrengheid en hun ruige voorkomen. Pas in de laatste jaren zijn de kapucijnen een bijgeschoren baardje gaan dragen. Ook hun manier van leven is veranderd. De armoede, de seksualiteit, het gezag, de trouw, al die dingen hebben een ander inhoud gekregen, in vergelijking met toen..Bron